"Zosia i jej zoo. Zagubiony pingwinek", Amelia Cobb - recenzja

 

Choć akcja „Zagubionego pingwinka” toczy się w miejscu, gdzie akurat mamy słoneczne lato, tytułowy bohater nie musi narzekać na brak warunków bliższych jego naturalnemu, znacznie chłodniejszemu środowisku. Swoisty dyskomfort, jaki poniekąd tu odczuwa, wynika z zupełnie innego powodu. A dziecięce grono odbiorców, do którego skierowana jest ta czarująca pozycja z jego udziałem, nie będzie rozczarowane, jeśli to postanowi poznać rozwiązanie problemu owego ptaszka.

 

Omawiana publikacja jest jedną z odsłon cyklu „Zosia i jej zoo” spod pióra autorki o pseudonimie Amelia Cobb. Zosia, czyli główna bohaterka serii, ekscytuje się wpierw w tym konkretnym tomiku rozpoczęciem wakacji. A to przez możliwość spędzenia więcej czasu na terenie swojego ulubionego miejsca. Nic dziwnego, skoro sympatyczna dziewczynka mieszka wraz z mamą wśród pięknej i egzotycznej scenerii, bardzo zwięźle, acz całkiem zgrabnie opisanej. Mowa o Azylu Zoologicznym, którego założycielem jest cioteczny dziadek Zosi, sprowadzający do tejże placówki potrzebujące pomocy zwierzaki. A tym razem najświeższym nabytkiem owego ośrodka staje się właśnie wspomniany we wstępie młody pingwin. Co do przewidzenia, nowy podopieczny zoo daje protagonistce następny powód do radości.

 

Jak jednak na początku napomknęłam, przybycie ptaszka nie obędzie się równocześnie bez rozczulających i zabawnych komplikacji. Mimo że rozkoszny pingwinek, będący ledwie 3-tygodniowym pisklęciem, szybko zaprzyjaźnia się dziewczynką, nie sprawia mu za to przyjemności towarzystwo pobratymców, którzy wcześniej dołączyli do zwierzęcej społeczności Azylu Zoologicznego. Owszem, specjalny wybieg dla owych nielotów imituje ich naturalne otoczenie, zawierając choćby staw z zimną wodą.  Sęk w tym, iż Papi, bo takie imię zostaje nadane pisklakowi, nie czuje się jak jeden z nich. Zosia, która potrafi dosłownie rozmawiać ze zwierzętami, spróbuje zatem pomóc maluchowi, przez co przedstawiona tutaj historia porusza zarazem motyw poszukiwania swojego „prawdziwego ja”.

 

Całość przybiera niedługą i nieskomplikowaną formę, która żwawo przeprowadza młodych czytelników przez kolejne sceny. Lektura niejednokrotnie powinna też wywołać ciepły uśmiech na twarzy. Tak wszak może być – przykładowo – w momencie, kiedy obserwacja flamingów skłoni Papiego do osobliwej i rozbrajającej reakcji lub kiedy lemur myszaty Mip, najlepszy przyjaciel Zosi, przekornie skosztuje cudzego posiłku. Pozytywne wrażenia wywołują również subtelne, czarno-białe ilustracje, które przywodzą na myśl ołówkowe szkice i które stanowią charakterystyczny element cyklu o zwierzakach z niezwykłego zoo. Obrazki Sophy Williams nawet dorosłych nie pozostawią obojętnymi, zwłaszcza że raczą nas takimi widokami jak m.in. zatroskane czy rozpromienione oblicze ślicznego pingwinka.

 

W książeczkach Amelii Cobb podoba mi się także to, iż nie ma znaczenia, czy dziecko zacznie z nimi swoją przygodę od pierwszej części, czy najpierw sięgnie po drugi bądź ósmy tom. Poszczególne odsłony są skonstruowane w sposób maksymalnie przyjazny dla nowych czytelników, nienachalnie wplatając do fabuły najważniejsze informacje o całym cyklu. Dzięki takiemu zabiegowi bez trudu można więc odnaleźć się w każdym tomiku. Nie inaczej jest z opowieścią o przeuroczym i zdezorientowanym Papim, którą to z czystym sumieniem mogę określić jako propozycję w sam raz dla naszych milusińskich.

 

 

-------------------------------------------------------------------

Tytuł polski: Zosia i jej zoo. Zagubiony pingwinek

Tytuł oryginalny: Zoe’s Rescue Zoo. The Puzzled Penguin

Autor: Amelia Cobb

Wydawnictwo: Zielona Sowa

Liczba stron: 128