"Czerwone światło hańby", Graham Masterton - recenzja

Kolejne śledztwo irlandzkiej policjantki Katie Maguire przynosi nową kryminalną zagadkę do rozwiązania, która to kręci się wokół serii brutalnych zbrodni, a także ważnego problemu społecznego – handlu żywym towarem. Nie brak tutaj również wglądu w prywatne życie głównej bohaterki cyklu spod pióra Grahama Mastertona. Ale czy „Czerwona światło hańby”, bo taki właśnie tytuł nosi trzeci tom serii z udziałem charyzmatycznej pani nadkomisarz, dotrzymuje kroku swoim solidnym poprzednikom?

W hrabstwie Cork na terenie Irlandii dochodzi do makabrycznych morderstw, a pierwsza z ofiar zostaje odkryta podczas oględzin jednego lokalu przez agenta nieruchomości i jego klienta. Mężczyźni znajdują bowiem w środku potwornie okaleczone zwłoki pewnego faceta, któremu nie dość, że odcięto obie dłonie, to na dokładkę, odstrzelono część głowy. Co więcej, w pomieszczeniu z nieboszczykiem przebywa wystraszona trzynastolatka, która nawet nie mówi dobrze po angielsku. W każdym razie, wkrótce wychodzi na jaw, że zabity pracował jako alfons, a przy okazji zamieszany był w inne ciemne interesy. Natomiast sprawca, który nazywa siebie „Aniołem Zemsty”, uderza niebawem ponownie, okrutnie rozprawiając się z następnymi przedstawicielami lokalnego seksbiznesu. Z kolei Katie, choć jak zwykle stara się rzetelnie traktować swoje detektywistyczne obowiązki, zarazem nie uniknie świadomości, że atakujący sutenerów mściciel poniekąd wyświadcza policji i całemu społeczeństwu przysługę. Dlatego też nie ominą jej związane z tym rozterki natury moralnej.

„Czerwone światło hańby” to przyzwoita propozycja dla zwolenników mocnych thrillerów i kryminałów, których nie razi obecność drastycznych scen, będących, tak na marginesie, charakterystycznym elementem twórczości Mastertona. Co się jednak tyczy postawionego przeze mnie na wstępie pytania, trzecia odsłona cyklu wypada – w ogólnym rozrachunku – trochę słabiej niż pierwsze dwie części. Owszem, na pewno nie nuży, ale całościowo akcja, mimo że potrafi wciągnąć, nie oferuje równie silnego napięcia, jakim odznaczały się „Białe kości” (tom 1) oraz „Upadłe anioły” (t. 2). Generalnie przedstawiona historia przeważnie toczy się raczej umiarkowanym tempem, aczkolwiek jednocześnie nieco zbyt szybko wyłożono parę istotnych kart na stół. Swoją drogą, tematyka seksualnych usług posłużyła autorowi do wtrącenia informacji o wykorzystywaniu młodych dziewcząt, nielegalnym ich wywożeniu zagranicę i uprzednim wmawianiu, że będą tam wykonywać inną pracę, podczas gdy na miejscu zostają przymuszane do prostytucji. Pisarz porusza ponadto na kartach powieści kwestię korupcji, która dosięga także policji, a co za tym idzie – utrudnia ukrócenie sutenerskich praktyk itp. uczciwym reprezentantom służb prawa.

Jak zasygnalizowałam na samym początku, w trakcie lektury zajrzymy też do prywatnej sfery nadkomisarz Maguire. Mianowicie prześledzimy tu nie tylko dalszy ciąg sercowych perypetii protagonistki, ale i sprawdzimy wraz z bohaterką, co słychać u jej krewnych – ojca oraz sióstr. Nie ujawniając nadmiernych szczegółów, pozwolę sobie napomknąć, że Graham Masterton nie oszczędzi bliskim Katie zmartwień, włącznie z poważnego kalibru perturbacjami. Obecność tzw. wątków osobistych potwierdza zatem, iż książka podąża ścieżką wytyczoną przez wcześniejsze tomy. W ową kontynuatorską tendencję wpisują się również pewne czysto kryminalne aspekty fabuły. Tyle że – przypominam – tym razem otrzymałam powieść o nieco mniejszej sile rażenia, lecz wciąż jak najbardziej zdolną do zainteresowania docelowej grupy czytelników.

-------------------------------------------------------------------

Tytuł polski: Czerwone światło hańby

Tytuł oryginalny: Red Light

Autor: Graham Masterton

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 416