"Wiewiórek i Bóbr. Przygody leśnych detektywów", Magda Podbylska - recenzja

Duet zgranych, choć różniących się pod niejednym względem przyjaciół, którzy wspólnie stawiają czoła różnym zagadkom ze świata przyrody. O tym właśnie opowiada Magda Podbylska w książce pt. „Wiewiórek i Bóbr. Przygody leśnych detektywów”. Czytelniczej propozycji, która z naturalnym wdziękiem wychodzi naprzeciw potrzebom docelowej, dziecięcej grupy odbiorców.

Wiewiórek, który, swoją drogą, pełni tu jednocześnie funkcję pierwszoosobowego narratora, mieszka w dziupli nad leśnym strumieniem, dokąd to przeniósł się będąc u progu dorosłości. Wkrótce też w okolicy zjawia się kolejny zwierzak. Jak łatwo przewidzieć, jest nim drugi z głównych i zarazem tytułowych bohaterów, czyli Bóbr. Reprezentant innego gatunku, w związku z czym posiadający odmienne zwyczaje. I chociaż znajomość ta zaczyna się od podgryzania Wiewiórkowego drzewa przez Bobra, protagonistów szybko połączą kumpelskie więzy. Co więcej, w ich koegzystencji nie będzie miejsca na nudę, zwłaszcza że uwadze dwóch zaprzyjaźnionych sąsiadów nie umykają osobliwe, a tym samym wymagające wyjaśnienia incydenty.

Autorka podejmuje na przykładzie dwóch kluczowych bohaterów wątek przyjaźni, której nie przekreśla fakt, iż obie strony dzieli sporo rzeczy. W przypadku Wiewiórka i Bobra mamy oczywiście międzygatunkowe różnice, ale są jeszcze rozbieżności na gruncie charakteru. W każdym razie, ich relacje równie dobrze da się rozszerzyć do uniwersalnego wymiaru. Bo u ludzi też tak niejednokrotnie bywa, iż ktoś trzyma z kimś sztamę pomimo braku uderzających podobieństw. Dla jednej osoby coś jest normalne, a dla drugiej dziwne i vice versa. Niemniej nie oznacza to, że powinno się wtedy zapomnieć o jakiejkolwiek zgodzie. Owszem, czasami zwyczajnie nie sposób uniknąć pewnych nieporozumień, lecz istnieje możliwość osiągnięcia takiego kompromisu, który zaprocentuje wzajemnym wsparciem i udaną współpracą.

Komitywa pomoże protagonistom nie tylko w typowo sąsiedzkim życiu, ale i przy łączeniu sił, kiedy to zachodzi potrzeba zmierzenia się z okolicznymi tajemnicami. Wszak nie bez powodu w tytule mowa o detektywach, acz równocześnie nie bez przyczyny takowe określenie zestawiono tam z przymiotnikiem „leśni”. Gwoli ścisłości, przygody naszych druhów nie traktują o kryminalnych zagadkach, lecz serwują małoletnim czytelnikom swoistą lekcję przyrody. Próbując zrozumieć napotkane zjawiska, pocieszni kompani odkrywają kilka innych gatunków zwierząt, dzięki czemu Magda Podbylska zgrabnie wplata do fabuły rozmaite informacje na temat tych istot. Do edukacyjnych aspektów utworu jak najbardziej zalicza się ponadto osobna sekcja na końcu, a konkretnie kilkustronicowa prezentacja poszczególnych stworzeń w formie miniencyklopedii.

Niezaprzeczalnym atutem omawianej pozycji jest również prosty i plastyczny język, który – wespół z ilustracjami Anity Głowińskiej – ułatwi dziecku wczucie się w snutą przez Magdę Podbylską opowieść. Co do samych obrazków, te wprawdzie nie oferują mnóstwa detali, ale nie można im odmówić sympatycznego uroku. Świadczą także o solidnym wydaniu książki, podobnie jak duży druk oraz sztywna oprawa. Jeżeli zatem chcielibyście podsunąć dzieciom coś przyjemnego i przy okazji kształcącego do czytania, perypetie Wiewiórka oraz Bobra będą bardzo dobrym wyborem.

-------------------------------------------------------------------

Tytuł polski: Wiewiórek i Bóbr. Przygody leśnych detektywów

Autor: Magda Podbylska

Wydawnictwo: BIS

Liczba stron: 100