"Teczka", Tom Taylor, Colin Wilson - recenzja

Dwoje obcych sobie ludzi czeka na pociąg, którego przyjazd wyraźnie się opóźnia. Ciuchci nie widać, aczkolwiek uwagę wyżej wymienionych osób przykuwa nagle pozostawiona na peronie teczka. Ta właśnie zwykła i – przez zaistniałe okoliczności – równocześnie tajemnicza aktówka pełni funkcję motoru napędowego fabuły w komiksowej miniaturze, za której to powstanie odpowiadają scenarzysta Tom Taylor oraz rysownik Colin Wilson.

„Teczka” jawi się poniekąd jako swoisty teatr nie dwóch, lecz w zasadzie trzech bohaterów. Mężczyzny o imieniu Chris, kobiety Sam, no i tytułowego rekwizytu, będącego wszak kluczowym, tyle że niemym protagonistą utworu. Sceniczne skojarzenia są zresztą całkiem na miejscu, bowiem przedstawiona tu historia dała się wpierw poznać pod postacią krótkiej sztuki Toma Taylora. Teatralny pierwowzór trwa ponoć ledwie 10 minut i takiej też zwięzłej formule pozostaje wierny komiks, gdyż efekt współpracy autora z Colinem Wilsonem to opowieść rozrysowana na raptem 11 stron.

Rozmowa, jaka nawiązuje się pomiędzy Chrisem i Sam, początkowo dotyczy wspólnego powodu ich pobytu na dworcu kolejowym, czyli wypatrywania pociągu. Niemniej konwersacja szybko schodzi na temat aktówki, ponieważ mężczyzna dostrzega, iż jakiś inny jegomość opuścił w międzyczasie peron, zostawiając tam swoją teczkę. Czyżby po prostu o niej zapomniał? A może kryją się za tym czynem zdecydowanie bardziej podejrzane zamiary niżli zwyczajne roztargnienie? Bo jak nietrudno przewidzieć, w głowach i słowach bohaterów pojawi się również teoria o ewentualnym pakunku z ładunkiem wybuchowym. Co istotne, podejrzenie przecież niebezpodstawne w kontekście problemów współczesnego świata.

Przyznać muszę, że tej dworcowej historii udało się pogodzić małą formę z celnym wskazaniem aktualnych zjawisk. Co prawda protagoniści nie unikają żartobliwego tonu, kiedy poruszają choćby kwestię podrzucanych przez zamachowców paczek, lecz nawet dowcipkujące linijki dialogowe są tutaj podszyte obawami. Lękiem przed potencjalnie niebezpieczną zawartością aktówki, przed pewnymi obcokrajowcami jako przypuszczalnymi terrorystami, a także przed oskarżeniem o rasizm na skutek wyrażania takowych podejrzeń. Krótka objętościowo treść zręcznie i satysfakcjonująco sygnalizuje tego typu sprawy, pokazując, że nie potrzeba rozpisywania się na mnóstwo stron, by skłonić odbiorców do przemyśleń. Lekki niedosyt wzbudziło we mnie jednak zakończenie, w okolicach którego – owszem – mamy bardziej podkręcone napięcie, ale któremu finalnie zdaje się jakby brakować nieco mocniejszego tupnięcia.

Omawiając komiks, nie wypada mi ponadto pominąć warstwy graficznej. Czarno-białe ilustracje dobrze wpisują się w skromną, acz czytelną stylistykę tytułu. Nie zawiodło też zawężenie scenerii do niewielkiego fragmentu dworca, wespół z ograniczeniem liczby widocznych osób. Mianowicie na komiksowych planszach zobaczymy tylko Sam i Chrisa, podczas gdy zagadkowy właściciel teczki jest jedynie wspominany w ich dialogach. Świetnym pomysłem okazało się przy tym ulokowanie wiadomego rekwizytu w środkowym kadrze na większości stron. Taki zabieg dodatkowo zaznacza, że to wokół owej rzeczy kręci się scenariusz, uwypuklając zarazem związane z jej obecnością ryzyko.

Na koniec warto nadmienić, że komiks zamykają wypowiedzi jego twórców i australijskiego wydawcy (Wolfgang Bylsma z Gestalt Publishing), wraz z paroma szkicami głównych postaci. To interesujące uzupełnienie do tzw. treści właściwej, zdradzające różne ciekawostki m.in. o pierwszej, teatralnej wersji „Teczki” czy procesie powstawania opowieści graficznej. Bo przygotowanie takiej miniaturowej historii wcale nie jest banalne ani nudne, lecz wręcz przeciwnie – stanowi pewne wyzwanie. Dość wymagające zadanie, które to Tomowi Taylorowi i Colinowi Wilsonowi udało się należycie – pod kątem całokształtu – zrealizować.

-------------------------------------------------------------------

Tytuł polski: Teczka

Tytuł oryginalny: The Example

Scenariusz: Tom Taylor

Rysunki: Colin Wilson

Wydawnictwo: Wydawnictwo Komiksowe

Liczba stron: 16