"Spójrz na mnie", Nicholas Sparks - recenzja

Prawniczka i facet, który niejednokrotnie był na bakier z prawem. Czy taka para ma szansę na stworzenie szczęśliwego związku? Cóż, nie da się zaprzeczyć temu, iż miłość potrafi połączyć takie połówki, które zdają się pochodzić z kompletnie różnych światów. Ale prawdziwe uczucie nie oznacza automatycznego usunięcia wszelkich komplikacji, zwłaszcza że te mogą przecież wystąpić nawet w życiu zakochanych o podobnych do siebie życiorysach. Bądź co bądź, Marii i Colina, czyli głównych bohaterów powieści „Spójrz na mnie” Nicholasa Sparksa, nie ominą duże zmartwienia, aczkolwiek swoje trzy grosze dołoży tutaj tajemniczy prześladowca kobiety.

O pojawieniu się największych kłopotów na drodze protagonistów wiadomo zresztą od razu. I to zanim nabiorą najpoważniejszych kształtów, kiedy już przypuszczą bezpośredni szturm. Nie chodzi mi akurat o sam opis z okładki książki, który ewentualnie można wszak sobie odpuścić. Mianowicie autor otwiera powieść krótkim prologiem, gdzie trzecioosobowa narracja przyjmuje perspektywę sprawcy owego najgorszego zamieszania, zdradzając co nieco z jego planów. Niemniej chwilę potem amerykański pisarz kieruje swoją historię na charakterystyczne dla siebie, romantyczno-obyczajowe tory. Przybliżając dwójkę pierwszoplanowych postaci, początek i rozwój ich relacji, Sparks przeplata odtąd rozdziały z punktu widzenia Colina fragmentami, które skupiają się na Marii.

Co ciekawe, wizerunek Colina Hancocka, jaki zostaje wpierw odmalowany przed odbiorcami, pod niejednym względem odbiega od kryształowego. Typ niegrzecznego chłopca, który nawarzył sobie piwa choćby przez problemy z agresją i żyje obecnie pod dozorem kuratorskim. Szybko jednak dowiadujemy się też, że facet autentycznie pragnie zmiany na lepsze, podejmując ku temu stosowne kroki. Taki właśnie szczery obraz mężczyzny otrzymuje również prawniczka Maria Sanchez, która od niedawna pracuje w lokalnej kancelarii, powróciwszy w rodzinne strony. Colin stawia bowiem na otwartość odnośnie do swojej trudnej sytuacji, kiedy to oboje zaczną się dokładniej poznawać. Z kolei Maria ma co prawda za sobą przykre doświadczenia, lecz zawsze starała się wieść uporządkowaną egzystencję. Ale mimo dzielących protagonistów różnic, wkrótce połączy ich miłość.

Nie ukrywam, polubiłam pannę Sanchez i pana Hancocka. Spodobał mi się ponadto sposób, w jaki ukazano rozwój związku tej pary. Owszem, jest bardzo romantycznie, lecz równocześnie subtelnie i wiarygodnie. A co z wątkiem rodem z thrillera tudzież kryminału, który to zapowiedziany zostały w prologu? Sparks koncentruje się na takowym aspekcie w dalszej fazie utworu. Konstrukcja „Spójrz na mnie” przypomina zatem „Anioła stróża” – inną powieść w dorobku Amerykanina, w której także można wyodrębnić pierwszą, spokojniejszą część oraz drugą połowę, z powodzeniem niosącą dla odmiany większy ładunek napięcia. Do tego w obu książkach pisarz zadbał też o płynne przejście pomiędzy poszczególnymi partiami. A jeśli chodzi o późniejsze perypetie Marii i Colina, do akcji wkracza wreszcie dręczący prawniczkę prześladowca, który burzy szczęście bohaterów. Kobieta czuje się coraz bardziej obserwowana i osaczona, zaś jej ukochany chce odkryć tożsamość tajemniczego stalkera, ale musi przy tym uważać, by samemu nie popełnić wykroczenia, próbując pomóc.

Warto przy okazji nadmienić, że Nicholas Sparks zwięźle, acz zgrabnie i czytelnie zahacza w swojej powieści o takie kwestie jak molestowanie w pracy czy ryzyko związane z nadmiernym eksponowaniem prywatności w mediach społecznościowych. Pierwszy z powyższych tematów zostanie przemycony poprzez zatrudniające Marię biuro i jej zwierzchnika, co posłuży również do rzucenia pewnego podejrzenia w sprawie dziwnych liścików oraz jeszcze bardziej niepokojących rzeczy, dziejących się wokół panny Sanchez. Natomiast drugi problem wprowadzono głównie na przykładzie młodszej siostry kobiety – Sereny, której to aktywność w sieci nie zostanie przeoczona przez zagadkowego dręczyciela.

Co mogę dodać na koniec? Ano po prostu podkreślić, że „Spójrz na mnie” to wciągająca powieść, bratająca romans i obyczaj z elementami kryminalnymi. Wprawdzie w moim prywatnym rankingu, jeśli chodzi o dotąd przeczytane książki autora, do najbardziej ulubionych tytułów wciąż zaliczam trzymający się stricte miłosnej tematyki „Wybór” oraz wspomnianego wcześniej „Anioła stróża”, lecz i tak dostałam rzeczywiście solidną historię.

-------------------------------------------------------------------

Tytuł polski: Spójrz na mnie

Tytuł oryginalny: See Me

Autor: Nicholas Sparks

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 512