"Infekcja: Exodus", Andrzej Wardziak - recenzja

 

„Infekcja: Exodus”, czyli drugi tom cyklu spod pióra Andrzeja Wardziaka, nie wymyśla na nowo koła w temacie apokalipsy zombie, podobnie zresztą jak poprzednia część tej serii. Niemniej fani takowych klimatów wciąż dostają od autora solidną rozrywkę, której to dodatkowym smaczkiem jest fakt, iż walka o przetrwanie odbywa się tu w polskiej scenerii.

Debiutancka odsłona „Infekcji”, którą opatrzono podtytułem „Genesis”, pożegnała się z czytelnikami iście emocjonującą sceną, zawieszając akcję tak, że jeszcze bardziej zwiększała chęć sięgnięcia po ciąg dalszy. Następca pierwszego tomu szybko zaś udziela odpowiedzi na pytanie, z jakim to zostawił odbiorców cliffhanger w finale poprzednika. „Exodus” zaczyna się bowiem tam, gdzie mieliśmy koniec „jedynki”. Znani nam już bohaterowie próbują akurat przeżyć na obrzeżach Warszawy i kontynuują swoją desperacką podróż. Do tego znajdują się poniekąd między młotem a kowadłem. Z jednej strony, nadal pozostaje aktualny problem zombiaków, których – niestety – nie brak również poza stolicą. Z drugiej, kłopoty potrafią sprawić też żywi ludzie, w tym nawet wojsko.

Sytuacji kluczowych protagonistów nie ułatwiają także konflikty w ich grupie, których pierwsze zarysy nie każą na siebie długo czekać. Napięta atmosfera dotyczy szczególnie policjanta Kuby i komandosa Jacka. Mężczyźni jawią się tutaj jako tzw. samce alfa, będące typami wojowników-liderów. Dlatego kontynuacja uraczy nas chociażby przybierającymi na sile niesnaskami facetów o cechach przywódczych. I mimo że obaj panowie czasami tracili nieco przez to w moich oczach, jak najbardziej rozumiem sens takiego zabiegu. W przypadku dwóch twardzieli prędzej czy później muszą wszak nastąpić zgrzyty, kiedy pojawia się rozbieżność zdań. Ponadto, Jacek i Kuba zwyczajnie za sobą nie przepadają, co też przecież utrudnia bezkonfliktową współpracę. Nie mówiąc o tym, że komukolwiek ciężko zachować spokój w obliczu panujących wokół warunków.

Andrzej Wardziak ponownie stawia na dynamiczną i wciągającą narrację, obrazowy język oraz sprawdzone w zombie apokalipsie motywy. Powieść stanowi zatem swego rodzaju książkową odpowiedź na popularne filmy i seriale o żywych trupach, a brak większej innowacyjności nie przeszkodził mi w czerpaniu przyjemności z lektury. Dodam, iż na kartach utworu przewinie się całkiem sporo postaci, lecz bezsprzeczny prym wiodą starzy znajomi. Jeśli jednak chodzi o nowych bohaterów, na czoło wysuwają się w tym gronie Marta i Krzysiek – psychopatyczne rodzeństwo z patologicznej rodziny. Ów duet wykorzystuje wszechobecny chaos, by dać upust własnym zbrodniczym instynktom, odczuwając zarazem dumę z powodu swoich sadystycznych czynów.

Warto dodać, że druga odsłona serii przynosi informacje o rozprzestrzenieniu się zarazy daleko poza granice Warszawy. Mianowicie autor zręcznie wtrąca do fabuły krótkie, acz wymowne sceny z innych polskich miast, ukazując tym samym dramatyczną skalę całego koszmaru. Z kolei w epilogu daje sygnał, że być może nie powiedział ostatniego słowa w kwestii tytułowej infekcji. A jeśli ewentualny trzeci tom faktycznie ujrzałby kiedyś światło dzienne, to jestem jak najbardziej na tak.

 

 

-------------------------------------------------------------------

Tytuł polski: Infekcja: Exodus

Autor: Andrzej Wardziak

Wydawnictwo: Pascal

Liczba stron: 448